De oogst van deze maand bestaat uit een uitstapje naar Rotterdam en veel jazz.
NO COMMENT
Reportage Rotterdam (DS 5/11/2022)
‘Wie zijn de echte plunderaars: boze jongeren of vastgoedbedrijven?’
“Het marketingtaaltje van haven, stad en projectontwikkelaars wemelt van de orwellismen. Mens en natuur trekken altijd aan het kortste eind ten voordele van cijfers en profijt. De baseline is: wie geld heeft, komt erin. De stad is zoals de haven vercontainerd. Elke kubieke meter moet renderen”
Arjen van Veelen werd geboren in Rotterdam, ging weg, keerde terug en voelt zich er vandaag even thuis als vreemd. Het boek dat hij erover schreef, is een liefdesverklaring én een j’accuse. ‘Ik heb het juiste profiel, dat van de gewenste inwoner. Ik voel me soms een kansrijke kolonist.’
KLANK
De Standaard tag jazz
- recensie – 98 jaar oud en nog altijd orkestleider “Space is nog altijd de place.”
Sun Ra Arkestra: Living sky (Omni sound) ***
BANDCAMP - recensie BJO meet Serge Gainsbourg jazzjasje aan
Brussels Jazz Orchestra with Camille Bertault (Gainsbourg) digital only *** - recensie klassiek/jazz – Wonderlijk maar wisselvallig – “intieme klankbespiegelingen, die nu eens blijven cirkelen rond de partituur (Gymnopédie n°1), dan weer richting postmoderne soundscape zwenken. (…) niet elke uitstap is een pakkende herlezing, maar sommige tracks zijn ravissant delicaat en zelfs een tikje magisch, waardoor je toch tot aan het gaatje luistert.”
Martin Hederos e.a.: Hederos c/o Satie (X5 – Warner Classics) - recensie – Bill Frisell kiest voor vrolijke kamerjazz – “De jongste jaren kiest de Amerikaanse gitarist weer voluit voor jazz, met het uitstekende Valentine van twee jaar geleden, en nu Four (zijn veertigste album), dat bij momenten kamerjazz lijkt. Met een band zonder bassist, maar met Gregory Tardy (sax en klarinet), Gerald Clayton (piano) en Johnathan Blake (drums). Grote klasse.”
Bill Frisell: Four (Blue Note) **** - recensie – Eerbetoon aan eigenzinnigste drummer ooit – “Drummer Paul Motian schreef jazzgeschiedenis aan de zijde van pianisten Bill Evans en Keith Jarrett, en leidde ook bijzondere eigen bands. Elf jaar na zijn dood brengen saxofonist Joe Lovano en gitarist Jakob Bro een warm eerbetoon aan de eigenzinnigste drummer uit de jazzgeschiedenis.”
Jakob Bro/Joe Lovano: Once around the room/A tribute to Paul Motian (ECM) **** - recensie bossa/jazz – Troost als de liefde het opgeeft – “De Mexicaanse Natalia Lafourcade zingt droevig en sterk, en mengt bossa met Cubaanse son en bolero. Dat alles doet ze met de gevoeligheid van de blauwe Miles Davis. Het zijn elementen voor een tijdloze reis, die het hart moet troosten wanneer de liefde het opgeeft.”
Natalia Lafourcade: De todas las flores (ATO/Sony) **** - Joshua Redman en co. trakteren op broeierig jazzfeest. Zet vier supermuzikanten samen op een podium en je hebt niet per definitie een supergroep. Maar als ze Joshua Redman, Brad Mehldau, Christian McBride en Brian Blade heten, kom je toch dicht in de buurt.
Redman/Mehldau/McBride/Blade – in Bozar op 8 november. - recensie – Ezra Collective swingt de pan uit – “Ezra Collective stelt zich tot doel om zijn publiek positieve energie te geven, liefst met dansbare grooves en een fusie van hiphop, soul en afrobeat. Al horen we in ‘Togetherness’ ook een reggae-accent, is ‘Ego Killah’ een oefening in dub en dwaalt ‘Victory dance’ af naar de Caraïben. De verbindende factor is de jazzy aanpak, met veel solo’s van blazers. In ‘No confusion’ horen we eerst de stem van de Zuid-Afrikaanse drummer Tony Allen, die uitlegt dat hij geen Amerikaanse, maar zijn eigen jazz speelt. Dat probeert deze fijne band ook te doen, met veertien instrumentale tracks, en gasten als Sampa The Great, Emeli Sandé en Noa. Het is mooi hoe de band evolueert in zijn composities, maar ook al zijn de lichtere stukken interessant, de stoom komt nog steeds van de aan Defunkt schatplichtige jams, die duidelijk gegroeid zijn in de schoot van een dansend livepubliek van vandaag. “
Ezra Collective: Where I’m meant to be (Partisan) ***
BANDCAMP - Nduduzo Makhatini slaat brug tussen Zuid-Afrika en New York – In een bevlogen concert vol virtuoos pianospel en Afrikaanse zang toonde Nduduzo Makhatini dat hij een van de sterkste figuren van de bloeiende Zuid-Afrikaanse jazzscene is.
- interview Naima Joris – ‘Ik wil mijn tristesse in iets moois en betekenisvols omzetten’
“While the moon bundelt folk, jazz en countrylicks in eenzaam maanlicht. De plaat werd snel opgenomen, in vier dagen. Die rauwheid hoor je in de muziek, en in Joris’ stem. Ze kan ontroeren in de hoogte en in de laagte, zoals ze vorig jaar uitvoerig bewees in haar muzikale interludia in Vive le vélo. Maar haar eigen songs zingt ze vooral heel ingetogen, met een ferme snik blues. Of saudade, zoals Cesária Évora zou zeggen.”