Gelukkig zijn er nog ongebaande paden waar je aan alle ellende kunt ontsnappen.
‘Het zijn sluipweggetjes, ontsnappingsroutes. Daar kun je je nog vrij voelen, ontsnappen aan de conventies, de moderne tijden ontvluchten en opgaan in het landschap.’

In het boek droomt u ervan een ‘genootschap van de ongebaande paden’ op te richten. Voor het geval iemand uw tocht zou willen nalopen: komt er een bewegwijzerde wandelroute?
‘Dat zou pas paradoxaal zijn, een gebaande route van ongebaande paden. Maar mocht die route er ooit komen, dan zal het genootschap zich genoodzaakt zien bijeen te komen om de bewegwijzering te saboteren’

(interview met Sylvain Tesson in DSL)